همه دوچرخه‌سواران می دانند که هنگام رکاب زدن در سربالایی‌ها باید مقداری از انرژی خود را صرف مبارزه با جاذبه کنند، اما یکی از فاکتورهایی که همیشه با کارایی دوچرخه‌سواران مقابله می‌کند، هواست. دانشمندان متوجه شده‌اند که چگالی هوای خشک، در فشار سطح دریا (۷۶ میلی‌متر جیوه) و دمای نزدیک به ۵ درجه سانتی‌گراد به ۱.۲۱۵ کیلوگرم بر متر مکعب می‌رسد. تیم ایرو دینامیک خوب دوچرخه نیز می‌تواند تا حدودی مقاومت هوا را کاهش می‌دهد.
دوچرخه‌سواران و دانشمندان تلاش خود را برای مبارزه با این جاذبه، متوقف نکرده‌اند. در المپیک لندن ۲۰۱۲، دمای محیط پیست ولدروم را به ۲۷ درجه سانتی‌گراد افزایش دادند تا هوا رقیق‌تر شود و رکورد جهانی پیشرفت کند.
هر چند، در محیط آزاد، تنها راهکار برای مبارزه با هوا، مسابقه دادن در سطوح مرتفع تر زمین است جایی که تراکم هوا کمتر باشد. این یکی از دلایلی است که جنی لونگو در سال‌های ۱۹۸۹ و ۱۹۹۶ مکزیکوسیتی را برای ثبت رکورد ساعتی جهان خود انتخاب کرد.
در ارتفاع ۲۲۳۷ متری از سطح زمین، چگالی هوای خشک در دمای ۱۵ درجه سانتی گراد به پایین‌تر از یک کیلوگرم بر متر معکب(یک هزارم چگالی آب) کاهش پیدا می‌کند. لنگو در مقایسه با دوچرخه‌سواری‌های گذشته خود در سطح دریا، در این دوچرخه‌سواری نزدیک به یک و نیم کیلومتر بر ساعت‌تر سریع‌تر رکاب زده‌است.